Potrafiła pani pięknie żyć... ale nie pięknie umierać (2016-2021)

Chcę, by to, co piszę, było pisane staranniej, rozważniej. By moja twórczość była taka, jaka chcę być ja.
To brzmi nieco jak podsumowanie. Więc może starając się rozpocząć coś nowego podsumuję podziękowaniami historię mojej pasji.

Tomik dedykuję:
~pani Krystynie J. , nauczycielce w pierwszych latach życia szkolnego
~pani Elżbiecie M. - nauczycielce polskiego ze starszych lat podstawówki
~pani Małgorzacie S. - nauczycielce polskiego z lat gimnazjum
~pani Krystynie S. - nauczycielce polskiego z lat liceum

Cztery wspaniałe kobiety, które pewnie nigdy nie przeczytają tych podziękowań. Dzięki nim mam tę pasję, która daje mi siłę i radość. Dzięki nim mogę być spokojna, że zawsze będę miała oparcie w chwilach niepokoju. Bycie nauczycielem to wielka odpowiedzialność. Może nigdy nie będę dobra w pisaniu, może nie stworzę niczego wartego uwagi, ale jesteście winne... zmianie mojego życia na lepsze.

34. Druga
33. ***
32. ***
30. Jak wielkim
Królowa o smukłej szyi- nowa wersja dawnego wiersza
29. Kogo?
28. Moje dalsze życie
27. Rozbiór zdań
26. Milczenie
25. Zaginiony dreszcz
24. Jak łania spłoszona
23. Uprzejma odpowiedź na uprzejme zaproszenie
22. Pierwsze miłości
21. Pytania retoryczne z miejscem na nadzieję
20. Dla naiwnych
19. Rozwięzi
18. ***
17. Młodych drzew się nie przesadza
16. ***
15. Do zakochanego
14. A tak trudno o separację
13. ***
12. Niczego
11. Wołanie odchodzącego
10. Zgodnie z prawem
9. Nie mamy głowy do pieniędzy
8. Ślad po zaginionym
7. Ale życie też nie
6. Każdego dnia
5. Słoneczny blask i szare oczy
4. ***
3. Nieczułość
2. Wiara w ideały

1. Prawdę mówiąc