Okryją mnie płatkami róż,
Moje szczęście będzie mnie dołować.
Przyjaciele będą ranić,
Ludzie, którym ufa – ganić.
Rodzina się odwróci;
Nie będę się kłócić!
Jedyną pociechą będzie płacz,
Lecz nie szczery żal.
Będę wciąż uciekać,
Nie mogąc znaleźć miejsca ,
Gdzie będę już sama,
Gdzie wrogowie mnie nie znajdą.
Choć oni mniej ranią, niż inni -
Zdrady swojej winni.
Klątwę na siebie zsyłam bo żyjąc –
Naprawdę nie żyłam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz