Czuję, że nie mam dokąd uciec.
Kiedyś nie potrafiłam się postawić
I powtarzałam poglądy innych
Zamiast być sobą i odważnie krzyczeć :
„Dam radę!”
Widzę, jak zwiędłe liście wokół tańczą;
W czterech porach roku zmieniają swe życie nawet one.
Ty nigdy nie dbałeś, jaka jestem i czego chcę.
Dlatego dam radę zerwać łańcuchy i kajdany,
Wyprostować się i pójść naprzód.
Nie jestem gorsza, uwierz.
Dam radę.
Dam radę o tobie zapomnieć
I nie ma nikogo, kto miałby odwagę zaprzeczyć.
Zapomnę o tobie i o nich –
Niektórzy zwą to masochizmem.
Może ktoś pomyśli, że wydoroślałam.
Truciznę bólu trudno wykryć …
A dlaczego ludzie tracą w końcu życie ?
Bo żyjąc dla siebie, żyją dla niczego.
Żyjąc dla kogoś – całkowicie zatracają swoje życie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz