Fałszywy przyjacielu!
Wyjdę do ciebie z orężem mojego pisania.
Ty się tego nie boisz. Ja wiem. Ja znam…
Ty przecież masz słowa, które mają większą siłę.
Twój ton, krzyk, rozkaz, treść…
Wszystko się przeplata, tworzy ci tarczę.
Próbuję odejść, ale opanowałeś taktykę
Przywiązywania ludzi do siebie, by zostawiać ich potem
Samych!
Nie ma cię, nie ma cię, nie ma cię!
A bez ciebie jestem jak konary bez liści.
Mogę żyć- ale to nie będzie wiosna.
No tak, ludzie potrafią nas do siebie przywiązać, dopiero z czasem gdy opadnią emocje, doceniamy to że ci "udawani bracia" w końcu odeszli - pozostaje wolność i ulga.. ja tak to czuję
OdpowiedzUsuń