Nade wszystko błogosławione, zbolałe serce
Ostatkiem sił pokochać zdołało duszę pokrewną,
By właśnie w niej znaleźć przeznaczenie i wyrozumiałość.
Radość !
Trzeba słów…
Po mroku samotności i tułaczce po wcieleniach,
Odkryć promień
miłości.
Tak, miłości!
Niczym słońce – potężnej.
Co złączone na Ziemi,
Trwa niezmiennie w niebie.
Serce :
Odtąd zawsze ufne i trwałe,
W Jeziorze Przyjaźni skąpane.
Dziękuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz